Obecność żelaza w wodzie czerpanej z własnych ujęć jest zjawiskiem powszechnym, ale zawartość przekraczająca kilkudziesięciokrotnie dopuszczalne normy polskie powinna skłonić użytkowników do działania. Nadwyżkę pierwiastka można bardzo łatwo rozpoznać. Wydobywająca się wówczas woda z kranów ma zabarwienie pomarańczowe, a na elementach armatury można zaobserwować naloty o w rdzawym kolorze. Charakterystyczny jest także nieprzyjemny zapach cieczy. Optymalna – zgodna z polskimi normami – zawartość żelaza w wodzie powinna wynosić maksymalnie 0,2 mg/l. Obowiązkiem służb wodociągowych jest spełnienie tych restrykcji, dlatego w kanalizacjach miejskich płynie ciecz już uzdatniona. Wiele jednak gospodarstw domowych, domków letniskowych, itp. korzysta z własnych ujęć celem doprowadzenia wody. Występująca w wodach głębinowych zawartość pierwiastka jest zdecydowanie wyższa niż dopuszczają normy. Co można zrobić w takiej sytuacji?
Negatywne skutki zanieczyszczonej wody
Skutecznym sposobem na zmniejszenie zawartości pierwiastka w cieczy jest zastosowanie odżelaziacza. To rozwiązanie wykorzystywane jest do eliminowania związków żelaza zawartych w wodzie. Niekiedy zanieczyszczona ciecz już swoim wyglądem bądź zapachem sygnalizuje nieprawidłowy skład, jednak często w momencie poboru jest przezroczysta i nie ma żadnej barwy. Pod wpływem gotowania lub kontaktu z powietrzem wytrącają się z niej jednak rdzawe osady powodujące pojawienie się koloru brunatnego. Korzystanie z takiej wody powoduje zanieczyszczenie związkami żelaza całych instalacji, jak również poszczególnych urządzeń sanitarnych i domowych. Przyczynia się także do namnażania się bakterii, wytwarzających rdzę gąbczastą lub nitkową. Sprzęt szybciej się eksploatuje (np. pralki, zmywarki). Zanieczyszczona ciesz niszczy tkaniny podczas prania. Ponadto ciecz jest nieprzyjemna w smaku i zapachu, wpływając na pogorszenie jakości produktów spożywczych lub dań. Źle wpływa na skórę i włosy.
Nowoczesna technologia uzdatniania wody
Odżelaziacz jest to zbiornik wykonany z wysokiej jakości materiałów (zazwyczaj stal niskowęglowa lub austeniczna), odpornych na korozję. Jego głównym zadaniem jest uzdatnianie wody w taki sposób, aby dostosować jej skład do obowiązujących norm. Charakterystycznym elementem budowy urządzenia są aeratory, które przeznaczone są do napowietrzania wody. W wyniku tego procesu dochodzi do hydrolizy oraz utleniana. Rozpuszczone żelazo przyjmuje postać trudnorozpuszczalną i wytrąca się w postaci tzw. kłaczków. Dzięki temu zostaje zatrzymane w czasie filtracji.
